- insitus
- [st1]1 [-] insitus, a, um : part. passé de insero. - [abcl][b]a - greffé, enté. - [abcl]b - introduit dans, inséré. - [abcl]c - conçu (qui est dans le sein). - [abcl]d - donné par la nature, naturel, gravé dans l'âme, inné.[/b]
[st1]2 [-] insitŭs, ūs, m. (seul. à l'abl. insitu) = insitio.
* * *[st1]1 [-] insitus, a, um : part. passé de insero. - [abcl][b]a - greffé, enté. - [abcl]b - introduit dans, inséré. - [abcl]c - conçu (qui est dans le sein). - [abcl]d - donné par la nature, naturel, gravé dans l'âme, inné.[/b] [st1]2 [-] insitŭs, ūs, m. (seul. à l'abl. insitu) = insitio.* * *Insitus, pen. corr. Participium. Planté, Semé, Enté.\Insitus menti amor cognitionis. Cic. Un amour que nature a semé ou planté en nous.\Insitus vrbi ciuis. Sallust. Qui n'est point naturel citoyen.\Insita feritas. Liu. Naturelle.\Insita penitus opinio, et vetusta. Cic. Enracinee.\Doctrina vim promouet insitam. Horat. La vertu naturelle.\Insitus, huius insitus, pen. corr. Plin. Enture, Entement.
Dictionarium latinogallicum. 1552.